Częstym przewinieniem kierowców jest prowadzenie pojazdami mechanicznymi w stanie nietrzeźwości. W 2018 r. zatrzymano aż 104 664 nietrzeźwych kierujących.
Jazda w stanie nietrzeźwości – stężenie w alkoholu
Ustawodawca w art. 115 § 16 k.k. określił, jakie stwierdzone stężenie alkoholu u kierującego determinuje zakwalifikowanie jego czynu, jako przestępstwa jazdy w stanie nietrzeźwości. Zgodnie bowiem ze wskazanym przepisem, stan nietrzeźwości zachodzi, gdy „zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość”.
Jazda w stanie nietrzeźwości – grożąca sankcja
Art. 178a k.k. stanowi, że „kto znajdując się w stanie nietrzeźwości (…) prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”.
Należy jednak pamiętać, że wymienione kary nie są jedynymi sankcjami, które mogą zostać orzeczone w wyroku skazującym za jazdę w stanie nietrzeźwości. W przypadku bowiem skazania sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a k.k. sąd ma obowiązek orzec wobec niego również zakaz prowadzenia pojazdów na czas nie krótszy niż 3 lata. Ponadto, orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5.000 złotych.
Jazda w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym
Dla wyczerpania kompletu znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k., konieczne jest również ustalenie, że dany kierujący prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym. Czym jest zatem ten ruch lądowy? Odpowiedzi na to pytanie należy poszukiwać w ustawie – Prawo o ruchu drogowym. Ustawa ta w sposób kompleksowy reguluje bowiem zasady dot. ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz ruchu. Ażeby zatem stwierdzić, że doszło do popełnienia wymienionego wyżej przestępstwa, jazda w stanie nietrzeźwości musi odbywać się w obszarze, który jest ogólnodostępny i wykorzystywany jest przez nieograniczoną liczbę osób. Obszary, które nie spełniają tego kryterium nie mogą zostać zaliczone do miejsc, na których może dojść do popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. Jak słusznie zauważył chociażby Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 marca 2012 r. (sygn. akt V KK 358/11), „grunt rolny, podobnie jak podwórko przydomowe, nie może być uznany za miejsce, gdzie odbywa się ruch lądowy pojazdów, a zatem nie korzysta z ochrony art. 178a § 1 k.k.”
