Osobom objętym ubezpieczeniem i będącym niezdolny do pracy przez maksymalnie 33 dni w ciągu danego roku kalendarzowego (14 dni w przypadku pracownika po 50. roku życia) przysługuje wynagrodzenie chorobowe od pracodawcy. Powyżej tych limitów zasiłek chorobowy finansowany jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Spis treści
Zasiłek chorobowy
Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 870) ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego:
- – po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – jeżeli podlega obowiązkowo temu ubezpieczeniu;
- – po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie.
Oznacza to, że otrzymanie zasiłku zależy od przebywania zainteresowanego w ubezpieczeniu przez określony czas, który nazywany jest okresem wyczekiwania. Co więcej, okres ten musi być nieprzerwany. Jeżeli więc dana osoba miała przerwę w zatrudnieniu, bądź wcześniej nie opłacała składek, to w przypadku zachorowania w pierwszym miesiącu pracy nie otrzyma świadczenia chorobowego za czas niezdolności do pracy.
Okres, na który przyznawane jest świadczenie
Zgodnie z art. 8 ww. ustawy zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni. Zgodnie z art. 9 ustawy do okresu zasiłkowego wlicza się wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Ponadto do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.
Odmiennie sytuacja kształtuje się w przypadku zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego, które również są objęte zmianami przewidzianymi w zaktualizowanym programie konwergencji. W przeciwieństwie do opisanego wcześniej świadczenia w przypadku choroby pracownika, do nabycia zasiłku macierzyńskiego lub opiekuńczego nie jest konieczne posiadanie 30-dniowego okresu ubezpieczeniowego (okresu wyczekiwania).
Skontaktuj się
Zmiany w 2020 r.
Obecnie wiele mówi się o planowanych zmiany w przepisach dotyczących świadczeń z ZUS. Trudniej będzie o zasiłek chorobowy, macierzyński czy opiekuńczy. Zmiany przepisów mają na celu walkę z wyłudzeniami świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Czego będą dotyczyły zmiany?
- – planowane jest wprowadzenie okresu wyczekiwania w odniesieniu do zasiłku opiekuńczego i macierzyńskiego; zmiany mają dotknąć również zasiłku chorobowego
- – wprowadzenie tzw. okresu wyczekiwania w odniesieniu do zasiłku opiekuńczego i macierzyńskiego oraz ustalenie okresu wyczekiwania na zasiłki (90 dni dla ubezpieczonych obowiązkowo, 180 dni dla ubezpieczonych dobrowolnie)
- – wprowadzenie zasady, zgodnie z którą powstanie prawa do nowego okresu zasiłkowego następuje tylko w przypadku, gdy ponowne zachorowanie nastąpi po upływie 90 dni od zakończenia poprzedniej niezdolności do pracy, niezależnie od tego, czy ponowne zachorowanie spowodowane jest tą samą, czy inną przyczyną niezdolności do pracy.
Oznacza to, że wydłużony zostanie okres wyczekiwania do 90 dni dla ubezpieczonych obowiązkowo (obecnie 30 dni) i 180 dni dla ubezpieczonych dobrowolnie (obecnie 90 dni). Ponadto zmianie ulegną zasady obliczania okresu zasiłkowego (brak rozróżniania przyczyna niezdolności do pracy). Prawo do nowego okresu będzie następowało dopiero po upływie 90 dni od zakończenia poprzedniej niezdolności do pracy (obecnie: 60 dni, ale przy tej samej przyczynie niezdolności do pracy).
