Po rozstaniu rodziców dziecka, każde z nich jest zobowiązane do alimentacji małoletniego. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (więcej o tym zagadnieniu piszę tutaj).
Co mamy rozumieć pod względem obowiązku alimentowania małoletniego dziecka? Czy są to tylko świadczenia pieniężne? Otóż nie. Poprzez obowiązek alimentacyjny możemy również rozumieć zapewnienie opieki, czy czynne wychowywanie małoletniego. W praktyce oznacza to, że osoba, która sprawuje bieżącą opiekę nad małoletnim będzie zobowiązana do alimentacji w formie pieniężnej w mniejszym stopniu, niż rodzic, który nie sprawuje bieżącej pieczy, a spotyka się z dzieckiem np. tylko w czasie ustalonych kontaktów.
Zapłaty alimentów można dochodzić na dwa sposoby: albo w wyroku rozwodowym (zasądzenie alimentów na małoletnie dzieci jest elementem niezbędnym każdego wyroku rozwodowego)albo- jeżeli rodzice nie byli w związku małżeńskim – poprzez złożenie pozwu o zasądzenie alimentów. W niniejszym wpisie omówię drugi z tych przypadków.
Pozew należy złożyć do Sądu Rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pozwanego albo miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do otrzymania świadczeń alimentacyjnych.
Osoba, która dochodzi zasądzenia roszczeń alimentacyjnych jest zwolniona od kosztów sądowych, a zatem pozew taki nie podlega opłacie.
Jak obliczyć wysokość alimentów? To będzie zależało zarówno od usprawiedliwionych potrzeb małoletniego, jak również od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. W pozwie precyzyjnie należy wskazać i wyliczyć wszystkie koszty małoletniego. Na poparcie żądań należy przedstawić stosowne dowody np. w postaci faktur wykazujących wysokość wydatków (pamiętaj paragon nie jest dowodem!), umów, z którymi wiąże się ponoszenie wydatków m.in. na zajęcia dodatkowe, wyjazdy wakacyjne itp. Czym więcej udokumentowanych wydatków tym lepiej, więc dobrze jest przygotować się do takiego postępowania odpowiednio wcześniej gromadząc stosowne dowody. Jeżeli chodzi o drugą przesłankę tj. zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego należy pamiętać, że liczą się możliwości, a nie rzeczywiście uzyskiwane dochody, więc osoba zobowiązana do alimentacji nie uchyli się od tego obowiązku np. pracując ‘na czarno’, czy też wykazując mniejsze dochody niż uzyskuje w rzeczywistości. Z tym, że możliwości zarobkowe też należy dobrze uargumentować i udowodnić przed sądem. Najlepiej zrobi to profesjonalny prawnik w osobie adwokata lub radcy prawnego, dlatego też w przypadku pozwu o alimenty dobrze jest skorzystać z jego usług, aby w pełni zabezpieczyć własne interesy.
Pamiętaj, że roszczenia o świadczenia alimentacyjne ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat. Co oznacza, że jeżeli nie będziesz dochodził zapłaty zaległych świadczeń alimentacyjnych przez okres 3 lat, zobowiązany do alimentacji będzie mógł się uchylić od zapłaty zaległych alimentów poprzez podniesienie zarzutu przedawnienia. Co istotne przedawnieniu ulegają roszczenia o raty alimentacyjne, a nie samo prawo do alimentów! O egzekucji roszczeń alimentacyjnych napiszę w odrębnym wpisie.
